"Ancak bir başkasını koruyarak kendini de koruyabilirsin. Aksi halde kendini korumak şiddete dönüşür."


Yıllar önce, babamdan duydum. O da, Saraybosna'da bir sufiden duymuş. Bence Yoga'daki Yama ve Niyamaların da özünü oluşturuyor bu anlayış. Organic Intelligence eğitiminde de Steven Hoskinson'ın verdiği bir örnek vardı. Eve giden yol alnımızda yazıyor ama onu göremiyoruz. Eve varabilmek için başkalarına ihtiyacımız var.

Koronavirüs ile ilgili durumlar çok hızlı bir şekilde değişiyor. Bu haftasonu olması planlanan yoga eğitim buluşmamızı ertelemek zorunda kaldık. Nefess Yoga da pazartesi gününden itibaren 1 hafta boyunca kapalı olacak. Böyle kararları, böyle kısa bir süre içersinde almak gerçekten zor. Bir yandan zor zamanlarda yogaya her zamankinden daha fazla ihtiyaç olduğu gerçeği, yoganın bağışıklık sistemine, sinir sistemine olan olumlu etkileri, bir arada olmanın getirdiği desteklenme hissi... Öte yandan virüsün yayılmasına katkıda bulunmamak adına kendi payımıza düşeni yapma sorumluluğu. Toplumun diğer bireylerine karşı olan sorumluluğumuz.

Kendimiz genç, sağlıklı ve korkusuz olabiliriz. Bu virüs belki bizi sarsmaz bile. Üstelik dışarıdan duyduğumuz birçok çelişkili ses, açıklama, haber var. Bir çoğu paniği, telaşı, korkuyu tetikliyor. O halde ne yapacağız? İçimize baksak? İç sesimizi duysak? . Sizi bilmem ama benim iç sesimin bu konuda bir cacık dediği yok. Benim de sık sık kendime sorduğum bu sorunun anlamını yitirdiğini hissediyorum bazen.

Geçenlerde okuduğum bir kitapta geçiyordu: "Birinin başı beladaysa ve yardıma ihtiyacı varsa tepkinizi ona yardım etmenin sizi nasıl hissettireceğine göre vermenin bir anlamı yoktur. Orada düşünmeniz gereken, ötekidir. Tepkinizi, mümkünse başkalarına yardım etmenin kendi başına önemli olduğu fikrine göre vermeniz gerekir - size kendinizi nasıl hissettireceğine bakmaksızın. İçe değil dışa bakmayı öğrenmeniz gerekir; başkalarına, başka kültürlere ve doğaya açık olmanız gerekir."

Bir savaşta ölürken öldüğümüzü, bir yangında yanarken yandığımızı, topraklardan topraklara sürülürken sürüldüğümüzü bilmiyoruz. Çünkü bütün bunlar başkalarına oluyor. Ama bütün bunlar oluyor.

Bir şey yapabiliriz, birbirimize bakabiliriz.